Zaczniemy naszą wędrówkę od odwiedzenia teatru Dionizosa, wprawdzie nie zasiądziemy na widowni – theatronie, żeby zobaczyć antyczną tragedię Sofoklesa, Ajschylosa czy Eurypidesa, ale na pewno poczujemy ducha starożytnych agon teatralnych i boga teatru Dionizosa.

Nie bez powodu w sąsiedztwie teatru znajdziemy antyczny szpital, lecznicę czyli Asklepion, bo najczęściej kiedy chora była dusza, chorowało też ciało i lekarstwem mógł być udział w spektaklu teatralnym i odpowiednia terapia a nierzadko autoterapia zalecana przez kapłanów, medyków boga Asklepiosa.

Z różnych powodów powstają dzieła sztuki; jedne żeby okazać naszą radość, potęgę, rozpacz, szczęście inne żeby np. ukoić swój ból po stracie ukochanej. Tak było w przypadku konsula rzymskiego, który chcąc uczcić pamięć zmarłej przy połogu małżonki, zbudował odeon, nazywany od jego imienia odeonem heroda Attyka.

Zbliżając się do szczytu wzgórza wyobraźmy sobie tłumy odświętnie ubranych ateńczyków, którzy w wielkiej procesji Panatenajskiej, podczas święta ku czci bogini Ateny, przechodzą przez wielką bramę zwaną Propyleje. Nigdy nie została ukończona, bo na przeszkodzie stanęła wojna bratobójcza pomiędzy Atenami i Spartą.

Celem procesji w trakcie święta Ateny był Partenon największa i najpiękniejsza świątynia jaka powstała w ówczesnym świecie. Miała za zadanie pokazać potęgę Aten po wygranych wojnach perskich i jej dominację nad całym greckim światem. Do dzisiejszego dnia zachwyca zarówno geniuszem architektonicznym jak i artystycznym.

W sąsiedztwie Partenonu zobaczymy następną perełkę architektoniczną Erechtejon,  świątynię wzniesioną na cześć; Erechteusza, jednego z pierwszych królów ateńskich i  bogów, którzy stoczyli pojedynek o władzę nad Atenami – Posejdona i Ateny.

Zakończymy naszą podróż po starożytności wspinaczką na wzgórze Aresa czyli Areopagos skąd rozpościera się przepiękny widok na Ateny.  Kiedyś było tu jedno ż najważniejszych ośrodków miasta, była tu siedziba Najwyższej Rady, która przez długi okres czasu sprawowała najwyższą władzę polityczną i sądowniczą w Atenach – a sądzeni mogli być zarówno bogowie jak i śmiertelnicy.